Φίλιππου
Νικολόπουλου
Δρα Κοινωνιολογίας , Παν/κού και Δικηγόρου
Σε συνέχεια προηγούμενου άρθρου μου, που περιείχε
σοβαρές ενστάσεις μου κατά της πολιτικής της ΔΗΜΑΡ, θα ήθελα να προσθέσω και μερικές άλλες επικρίσεις μου
σχετικά με τη στάση της απέναντι στα μνημόνια
και τις συνεργασίες με άλλα κόμματα.
Δεν αρκεί να λέμε ότι επιδιώκουμε «μια κοινωνία όρθια με τροποποιήσεις
του συμφωνηθέντος πλαισίου των δανειακών συμβάσεων» (και ο κ. Σαμαράς ψελλίζει
κάτι για προσπάθειες τροπο-ποιήσεων). Βέβαια
εκτιμώ το ότι υποβάλλονται συγκεκριμένες προτάσεις τροποποιήσεων. Αλλά
δεν αρκεί. Απαιτείται πιο επιθετική πολιτική, πιο κάθετες στάσεις , βέβαια
πάντα μέσα στο πλαίσιο της ευρωκεντρικής μας πολιτικής . Θα έπρεπε
να τονίζεται περισσότερο ότι επιδιώκεται η ανατροπή των μνημονίων και
της λογικής που τα εξέθρεψε, λογικής τελικά εθνικής υποτέλειας . ¨Ότι
κάποιες νέες συμφωνίες πρέπει να γίνουν με τους Βόρειους εταίρους μας αυτό ακούγεται λογικό, ενώ πράγματι γεννά
απορίες (αλλά βέβαια και αυτό συζητείται) η θέση περί μονομερούς καταγγελίας
του συμφωνηθέντος πλαισίου, με τη χώρα μας να έχει σοβαρά προβλήματα
λειτουργίας στη Δημόσια Διοίκηση και στην παραγωγική της δομή.
Οι Βόρειοι εταίροι μας δε ρισκάρουν τόσο εύκολα τη χρεοκοπία της Ελλάδας
και την έξοδο της απ’την Ευρωζώνη. Γνωρίζουν ότι η κρίση του καπιταλισμού είναι
κάτι πολύ γενικότερο καi
έχει δομικό βάθος ( βλ. ακόμη και απόψεις του Τ. Σόρος περί αυτού). Οι Βόρειοι
εταίροι μας «βρήκαν και έκαναν ό,τι έκαναν ». Αν υπήρχε στιβαρότερη ,
φιλολαικότερη και πιο πατριωτική ηγεσία από τη δική μας πλευρά η συμπεριφορά
τους θα ήταν τελείως διαφορετική. Γι’αυτό και μια μελλοντική πατριωτική κυβέρνηση θα έπρεπε να
διερευνήσει σε βάθος τις ευθύνες της
ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ των μνημονίων( συμπεριλαμβανομένης κι Εξεταστικής των
Πραγμάτων Επιτροπής)
Ο Πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ θα έπρεπε να
είναι πιο κάθετος με το ζήτημα των
μνημονίων, το ενδεχόμενο συνεργασιών με κόμματα μη αριστερά και με το ζήτημα
της εισόδου προσώπων εντός του κόμματος, που βαθμιαία το μεταλλάσσουν σε περίεργο κομματικό μόρφωμα με αυξανόμενο
στοιχείο πασοκικής προέλευσης αμφίβολης
ποιότητας. Και το ερώτημα παραμένει: Γιατί δεν είναι; Γιατί δεν αποφασίζει να
παύσει « να κλείνει το μάτι « στο πασοκικό τμήμα του δικκομματικού κατεστημένου;
Πως νοεί τη συμμετοχή του υπάρχοντος ΠΑΣΟΚ, αν δεχθεί τους όρους της ΔΗΜΑΡ, σε
μια πρόταση προγραμματικής διεξόδου από την κρίση; Μπορείς να συζητάς για όρους με ένα κόμμα του οποίου η ηγετική
ομάδα είναι αναξιόπιστη κι επικίνδυνη; Τελικά τα μόνα κόμματα που μπορούν να
συζητήσουν την πρότασή του για προγραμματικό πλαίσιο διεξόδου( με την
προυπόθεση της άρνησης των μνημονίων) είναι τ’αριστερά , αν και η ηγετική
ομάδα του ΚΚΕ έχει εμμονές κατά της ΕΕ , που πολύ δύσκολα ξεπερνιούνται.
Πρόεδρε Φώτη, έστω και την ύστατη στιγμή, στρίψε το τιμόνι αριστερότερα
και ξεπέρασε τη νοοτροπία της συζήτησης με τη γοητεία του «κυβερνητισμού». Βάλε
φραγμό στο μικρόβιο του ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΥ που βαθμιαία διεισδύει στη ΔΗΜΑΡ. Αν
κάνεις αυτή τη στροφή, οι τίμιοι μαχητές της Αριστεράς θα σε τιμήσουν και θα σε
στηρίξουν. Ειδάλλως ξέχασέ τους. Η προοπτική πάντως μιας άλλης διακυβέρνησης
στηριζόμενης σε σύγχρονα κι ανοικτά κόμματα της Αριστεράς (στην ευρύτερη έννοιά
της) έχει πολύ μεγαλύτερη αξία απ’οποιαδήποτε καιροσκοπική πολιτική
ατελέσφορου « κυβερνητισμού»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου