......................................................................... του λογοτεχνικού περιοδικού ΥΦΟΣ *

Η Φωτό Μου
Ξεφυλλίζοντας... με τον Πάνο Αϊβαλή



"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

ΥΦΟΣ

ΥΦΟΣ
.................................................................Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΥΦΟΣ πατήστε πάνω στο εικονίδιο

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Ολος ο Σαββόπουλος σε δύο τριπλές κασετίνες





Αρχίζει  η νέα μεγάλη προσφορά του «Βήματος της Κυριακής»,
 με 60 τραγούδια και ένα DVD του κορυφαίου τραγουδοποιού



Την πληρέστερη των τελευταίων ετών παρουσίαση του έργου του Διονύση Σαββόπουλου αποτελεί η νέα πολιτιστική προσφορά του «Βήματος της Κυριακής», που αρχίζει αύριο και θα ολοκληρωθεί σε έξι Κυριακές. Υπό τον γενικό τίτλο «Διονύσης Σαββόπουλος. Μας βαράνε ντέφια. Ηχογραφήσεις 1965-2007» παρουσιάζονται σε δύο τριπλές κασετίνες περίπου 60 τραγούδια του σπουδαίου δημιουργού, μαζί με τους στίχους τους, καθώς και ένα DVD. Αύριο στους αναγνώστες του «Βήματος» θα διανεμηθούν η πρώτη τριπλή κασετίνα και το πρώτο CD, με τίτλο «Οι παλιοί μας φίλοι» (Ηχογραφήσεις ΄65-΄69), ενώ θα ακολουθήσουν τα CD «Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή» (Ηχογραφήσεις ΄70-΄76) και «Επαρχιώτης στην Ομόνοια» (Ηχογραφήσεις ΄77-΄83). Η δεύτερη τριπλή κασετίνα περιλαμβάνει τα CD «Κάτι μ΄ αρρωσταίνει σ΄ αυτή την πολιτεία» (Ηχογραφήσεις ΄67-΄06) και «Πιστεύω σε ένα μονοπάτι» (Μια βραδιά, 12.11.2006, στο Γκάζι) καθώς και το DVD «Ο Πυρήνας».

Ουσιαστικά η συλλογή των τραγουδιών του Διονύση Σαββόπουλου χωρίζεται σε τρεις περιόδους, καθεμία από τις οποίες καλύπτεται από το αντίστοιχο CD και τραγούδια όπως «Συννεφούλα», «Αγγελος εξάγγελος», «Ας κρατήσουν οι χοροί» κ.ά. Στην προσφορά περιλαμβάνεται ακόμη ένα CD με σπάνιες ηχογραφήσεις που καλύπτουν μια ολόκληρη 40ετία, καθώς και ένα πέμπτο με τραγούδια από τον «Πυρήνα». Οσον αναφορά το DVD, πρόκειται για τη μαγνητοσκόπηση μιας παράστασης του Διονύση Σαββόπουλου μαζί με τον Σταύρο Λάντσια και τον Γιώτη Κιουρτσόγλου στο Gazarte το 2006, η οποία είχε ως κορμό λιγότερο γνωστά τραγούδια του.

Κατά τη χθεσινή παρουσίαση της προσφοράς, ο εκ των διευθυντών σύνταξης του «Βήματος της Κυριακής» κ. Ι. Κ. Πρετεντέρης σημείωσε ότι πρόκειται για «μια εκτενέστατη διαδρομή στο έργο του Διονύση Σαββόπουλου, αν και είναι δύσκολο να κλείσεις μια διαδρομή 40 και πλέον ετών σε πέντε CD και ένα DVD». Ο κ. Πρετεντέρης αναφέρθηκε επίσης στο παρελθόν όταν, ως έφηβος, παρακολουθούσε τον τραγουδοποιό στις εμφανίσεις του στο Κύτταρο: «Μετά το τέλος των συναυλιών όλη η παρέα προσπαθούσε να ανακαλύψει τι κρυβόταν πίσω από τους στίχους του Διονύση. Ποιος ήταν ο “Αγγελος εξάγγελος”, για παράδειγμα. Ημασταν οι αποκρυφιστές του Σαββόπουλου». Θύμισε επίσης τη ρήση του Γιάννη Ρίτσου, σύμφωνα με την οποία «ο Σαββόπουλος θα ήταν ο καλύτερος ποιητής αν δεν ήταν ο καλύτερος μουσικός». Από τη δική του πλευρά, ο Διονύσης Σαββόπουλος σημείωσε ότι ο τίτλος της συλλογής («Βαράνε ντέφια») ήταν δική του επινόηση, ενώ υπογράμμισε ότι ο εικαστικός σχεδιασμός της είναι πρωτότυπος και ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τον υπεύθυνο του σχεδιασμού κ. Ι. Καρλόπουλο επειδή τον έκανε να μοιάζει με τον... Φου Μαν Τσου. « Ενα παιδικό όνειρό μου έγινε πραγματικότητα » σημείωσε ο ίδιος χαριτολογώντας, ενώ στη συνέχεια η κουβέντα πήγε στα χρόνια της δικτατορίας- άλλωστε τα δύο πρώτα CD περιλαμβάνουν τραγούδια εκείνης της περιόδου. Σημείωσε λοιπόν ο τραγουδοποιός ότι, κατά τη φυλάκισή του στα κρατητήρια, ένα μπερντάχι ξύλο ισοδυναμούσε με ένα τραγούδι: «Ολόκληρο long play έφτιαξα εγώ και η Ασφάλεια ».


Τέλος, ο κ. Λ. Λιάβας, εθνομουσικολόγος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην ομιλία του υπογράμμισε ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος με το έργο του ανακεφαλαιώνει αισθήματα και προφητεύει μελλούμενα, στην αφετηρία μιας νέας εποχής, και σημείωσε ότι «διακατέχεται από την εορταστική μελαγχολία του Φελίνι. Στα θεάματα και στις συναυλίες του δίνει πάντοτε μια έντονη θεατρική διάσταση, τις ιστορίες του τις αφηγείται με το ήθος παλιού παραμυθά ή καραγκιοζοπαίκτη, με θέσεις, αντιθέσεις, εναλλαγές, κορυφώσεις, ισορροπίες λόγου, μουσικής και χορού. Είναι σύνθετος αλλά όχι επιτηδευμένος, δύσκολος αλλά όχι δυσνόητος, εσωτερικός αλλά όχι νάρκισσος, δραματικός αλλά όχι μελό, φοβισμένος αλλά όχι φοβικός, μελαγχολικός αλλά όχι καταθλιπτικός. Διατηρεί το προνόμιο να λειτουργεί σαν συμμαθητής αλλά και σαν δάσκαλος, σαν φίλος κολλητός και αδελφός, αλλά και σαν πρόγονος σεβάσμιος».

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009 εφημ. "ΤΟ ΒΗΜΑ"

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Η συμβολή του LeviStrauss δεν περιορίστηκε στον χώρο της ανθρωπολογίας



  ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ  


Το απρόβλεπτο και το προβλεπτό


του ΝΙΚΟΥ ΜΟΥΖΕΛΗ *



Η συμβολή του LeviStrauss δεν περιορίστηκε στον χώρο της ανθρωπολογίας.
Η στρουκτουραλιστική μεθοδολογία του επηρέασε μια σειρά από πειθαρχίεςαπό την ψυχανάλυση και την κοινωνιολογία μέχρι τη λογοτεχνία και τον αλτουσεριανό μαρξισμό. Για τον διάσημο γάλλο διανοητή κάθε κοινωνικός θεσμός, όπως η γλώσσα, η οικογένεια, η μαγειρική κτλ., διέπεται από έναν κρυφό κώδικα. Ο κώδικας είναι «κρυφός» με την έννοια πως ακολουθούμε τους επί μέρους κανόνες του χωρίς να έχουμε θεωρητική γνώση αυτών των κανόνων.
Αν πάρουμε τη γλώσσα σαν παράδειγμα, μπορούμε να τη μιλάμε χωρίς να ξέρουμε ή έχοντας ξεχάσει τους γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες που αποστηθίσαμε στο σχολείο.
Κατά τον Levi-Strauss όλοι οι θεσμοί λειτουργούν όπως η γλώσσα. Λειτουργούν στη βάση κρυφών κωδίκων που η στρουκτουραλιστική μέθοδος προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει, να φέρει στην επιφάνεια. Η στρουκτουραλιστική προσέγγιση είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στη συγχρονική, στατική ανάλυση πολιτισμικών κυρίως προϊόντων/φαινομένων, όπως τα παραμύθια, οι μύθοι, η λογοτεχνία, η μουσική κτλ.
Σήμερα στις κοινωνικές επιστήμες δεν είναι πια ο στρουκτουραλισμός αλλά ο μεταστρουκτουραλισμός που είναι της μόδας. Ο τελευταίος θεωρεί ότι ο κοινωνικός κόσμος δεν λειτουργεί σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι. Το κοινωνικό είναι χαώδες, ρευστό, απρόβλεπτο, τυχαίο. Οι κρυφοί κώδικες υπάρχουν κυρίως στη φαντασία των στρουκτουραλιστών. Δεν συμφωνώ με αυτή την άποψη. Στον χώρο του κοινωνικού υπάρχει το χαώδες αλλά υπάρχει και το δομημένο, υπάρχει το απρόβλεπτο αλλά υπάρχει και το προβλεπτό, υπάρχει το απροσδιόριστο αλλά και το προσδιορισμένο. Βέβαια, ο στρουκτουραλισμός δεν είναι το μαγικό κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες. Ανοίγει όμως ορισμένες από αυτές.

* Ο κ.Νίκος Μουζέλης είναι ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στη London School of Εconomics.

** από την εφημ. "ΤΟ ΒΗΜΑ"  - Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009