......................................................................... του λογοτεχνικού περιοδικού ΥΦΟΣ *

Η Φωτό Μου
Ξεφυλλίζοντας... με τον Πάνο Αϊβαλή



"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

ΥΦΟΣ

ΥΦΟΣ
.................................................................Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΥΦΟΣ πατήστε πάνω στο εικονίδιο

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Οι μετανάστες είμαστε άνθρωποι χωρίς σκιά...




Γεννήθηκε το 1938 στους Μολάους της Σπάρτης: «Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος και γεννήθηκε στα Εξώτειχα, μια συνοικία της Τραπεζούντας. Ήρθε στην Ελλάδα πρόσφυγας το ’24, και τα παιδιά του γεννήθηκαν κι αυτά "εξώτειχα", πάντα στην απέξω! Εκείνος κοιτούσε μπροστά, στο μέλλον, κι η μητέρα μου προς τα πίσω: θυμόταν και αφηγούνταν ιστορίες. Ο πατέρσς μου με έκανε άνθρωπο κι η μητέρα μου συγγραφέα».

Ήρθε στην Αθήνα το 1946 και τελείωσε το περίφημο Πέμπτο Γυμνάσιο Αρρένων, που τελείωσαν τόσοι και τόσοι καλλιτέχνες και πνευματικοί άνθρωποι του 20ού αιώνα -όπως ο Μάνος Ελευθερίου με τον οποίο είναι ακόμα φίλοι. Αποφοίτησε με άριστα, αλλά στα χρόνια μετά τον Εμφύλιο σημασία είχε το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, κι αυτά που έγραφε το δικό του ήταν αρκετά για να βρει τις πόρτες του πανεπιστημίου κλειστές.

Τελείωσε τη σχολή του Κουν, αλλά μετά το στρατό μετανάστευσε στη Σουηδία, παίρνοντας μαζί του μόνο «Σεφέρη και Καβάφη». Εκεί έκανε όλες τις δουλειές που κάνουν συνήθως οι μετανάστες αυτού του κόσμου. Μια μέρα πήγε στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και έδειξε το απολυτήριό του στην υπεύθυνη σπουδών. «Μα αυτά είναι ελληνικά!», αναφώνησε αυτή (όπως λέμε «αυτά είναι κινέζικα»). Τον κοίταξε στα μάτια και ρώτησε: «Θέλω να είστε έντιμος. Είναι καλός ο βαθμός σας;» «Πολύ καλός», απάντησε ο νεαρός. Η κυρία τον πίστεψε. Φρόντισε μάλιστα να του εξασφαλίσει καιυποτροφία -άλλοι άνθρωποι, άλλο σκεπτικό! Σπούδασε Φιλοσοφία και δίδαξε για κάποιο διάστημα στη σχολή. Έπειτα άρχισε να συγγράφει…

Τα βιβλία του βραβεύτηκαν και κυκλοφορούν σε 14 γλώσσες, αλλά λέει ότι μόνο όταν έγινε γνωστός στην Ελλάδα ένιωσε αληθινά περήφανος! Εξάλλου, εδώ και δέκα χρόνια γράφει και στα ελληνικά. «Στη Σουηδία γνώρισα την πρώιμη επιτυχία με το δεύτερό μου βιβλίο που έγινε σενάριο, ταινία και βραβεύτηκε. Η πρώιμη επιτυχία σε κυνηγάει, διότι πρέπει να την επαναλάβεις. Καλό είναι να ανεβαίνεις τα σκαλιά ένα ένα. Ο πατέρας μου έλεγε: "Κράτησες μέσα σου την αγάπη; Αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του ανθρώπου"».

«Σε τι γλώσσα ονειρεύεστε;»
«Πότε στα ελληνικά και πότε στα σουηδικά. Όταν θέλω όμως να βρίσω και να το ευχαριστηθώ, βρίζω στα ελληνικά»!
«Η σύζυγός σας είναι Σουηδέζα. Πώς είναι οι σουηδές μητέρες;»
«Όπως κι οι Ελληνίδες, μόνο που προετοιμάζουν τα παιδιά τους για την ενηλικίωση και την ανεξαρτησία».
«Εσείς πώς τα μεγαλώσατε;»
«Με τον σουηδικό τρόπο, αλλά χωρίς να τους δημιουργήσω το άγχος ότι στα 15 θα πρέπει να ζήσουν μόνα τους. Τα έστειλα σε σουηδικό σχολείο για να μην νιώθουν μετανάστες σαν τον πατέρα τους. Οι μετανάστες είμαστε άνθρωποι χωρίς σκιά, επειδή για τους ξένους είμαστε μονοδιάστατοι, δεν βλέπουν το παρελθόν μας. Η τέχνη, η λογοτεχνία φτιάχνουν αυτή τη σκιά! Όλα παντρεύονται: και οι γλώσσες και οι πολιτισμοί. Τελικά δημιουργείται κάτι πιο πλούσιο και ωραίο».
«Τι σας λείπει από την Ελλάδα;»
« Εκείνο που πάντα θα μου λείπει είναι η γλώσσα. Μπορώ να ζήσω χωρίς ελληνικούς κεφτέδες και ήλιο, αλλά όχι χωρίς ελληνικά. Συγκινούμαι και δακρύζω όταν τα ακούω στο δρόμο!»
«Τι κρατάτε από τις δύο χώρες;»
«Τις μυρωδιές, το βρεμένο χώμα των Μολάων. Και τον αέρα της Στοκχόλμης όταν κατεβαίνει το αεροπλάνο: είναι μοναδικός, σαν να μεγαλώνουν τα πνευμόνια μου.»
«Πώς σκοπεύετε να ζήσετε από δω και πέρα;»
«Αν έχω να γράψω κάτι ακόμα θα το κάνω και μετά θα αφοσιωθώ στην περισυλλογή.Με ενοχλεί η ιδέα να πεθάνω απροετοίμαστος, να πεθάνω έκπληκτος!»
Τα καθαρά μάτια του συγγραφέα Θοδωρή Καλλιφατίδη κοίταξαν την Εύη Κυριακοπούλου και το πρόσωπό του φωτίστηκε από ένα καλοσυνάτο χαμόγελο.

Βλέποντάς τον σκέφτηκα πως είναι κρίμα που, στη χώρα όπου γεννήθηκε, η Φιλοσοφία είναι αποπαίδι του –ούτως ή άλλως- αλλοπρόσαλλου εκπαιδευτικού μας συστήματος! Αν διδασκόταν σωστά και δεν θεωρούνταν «ώρα παιδικής χαράς» ίσως να είμασταν περισσότερο συμφιλιωμένοι με το θάνατο και -εν κατακλείδι- με τον ίδιο μας τον εαυτό!

* από Λωτοφάγος

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Σμύρνη Η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922


Σινεμά - Σμύρνη Η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922
Προβολή του ιστορικού ντοκιμαντέρ
13.09.2012 έως 14.10.2012
















Η σκηνοθέτις και επιμελήτρια της έκθεσης Μαρία Ηλιού και ο ιστορικός Αλέξανδρος Κιτροέφ, φέρνουν πίσω στο κοινό, εικόνες ξεχασμένες σε «κλειστά» αρχεία αλλά και μια νέα οπτική που συμπεριλαμβάνει όλες τις κοινότητες στη ζωή της Σμύρνης, καθώς και τα δραματικά γεγονότα του 1922.

Ενενήντα χρόνια μετά την καταστροφή, οι δυο συνεργάτες θέλουν να τιμήσουν τον κόσμο που χάθηκε το 1922 αλλά και συγχρόνως την επιστήμη της ιστορίας. Ιστορικοί από την Αμερική και την Ευρώπη μιλούν για τη μεγάλη Ιστορία, ενώ Σμυρνιοί, πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς, αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες. Μάλιστα, τρεις από αυτούς, ξετυλίγουν οικογενειακές μικροϊστορίες σε σχέση με τα γεγονότα, από την Ελληνική, την Αρμενική και την Τουρκική πλευρά, από τα χρόνια του κοσμοπολιτισμού ως τα χρόνια της καταστροφής.
Το ντοκιμαντέρ τεκμηριώνεται με σπάνιο φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό που σταχυολογήθηκε από αρχεία της Αμερικής και της Ευρώπης. Για πρώτη φορά δημοσιεύονται άγνωστες εικόνες της Σμύρνης από ιδιωτικές συλλογές, όπως αυτή του Pierre de Gigord, και από τα αρχεία της Library of Congress, του Πανεπιστημίου του Princeton και του Harvard, του Near East Relief, του Imperial War Museum, της Pathe, της Albert Kahn Fondation και άλλων ιδρυμάτων της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Για την ηχητική επένδυση της ταινίας η μοντέρ εικόνας και ήχου Αλίκη Παναγή χρησιμοποίησε ήχους εποχής προκειμένου να ζωντανέψουν τα γεγονότα, ενώ ο μουσικός Νίκος Πλατύραχος, βασίστηκε σε τραγούδια από τη Σμύρνη και επιτυχίες της εποχής για να συνθέσει την πρωτότυπη μουσική του.

_____________
*από το: 

Πληροφορίες εκδήλωσης

Μουσείο Μπενάκη-Κτήριο της οδού Πειραιώς

Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου 11854 Αθήνα, http://www.benaki.gr/

Ταινιοθήκη της Ελλάδος

Ιερά Οδός 48 & Μ.Αλεξάνδρου 134-136, http://www.tainiothiki.gr/
Ταινιοθήκη: 
Πέμπτη 13/9 στις 20:00
14/09 - 10/10 καθημερινές προβολές

Μουσείο Μπενάκη: 
23/9 - 14/10, κάθε Κυριακή πρωί στις 11.00

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Ηλεκτρονική ψηφοφορία για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα



«Να επιστραφούν τα γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα η όχι;» ρωτάει τους επισκέπτες ιστοσελίδα των Νέων Αρχαιολόγων της Βρετανίας, του μόνου, όπως αυτοχαρακτηρίζεται, συλλόγου στη Βρετανία που απευθύνεται σε νέους έως 17 ετών με ενδιαφέρον στην αρχαιολογία.
«Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι θα πρέπει να επανενωθούν όλα μαζί στην Αθήνα, ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι η συλλογή του Βρετανικού Μουσείου θα πρέπει να παραμείνει στο Λονδίνο. Θέλουμε τη γνώμη μας. Γι αυτό σας παρακαλούμε να ψηφίσετε ή να μας στείλετε μέσω e-mail τα σχόλιά σας για το θέμα», δηλώνεται χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα.
Από τα πρώτα άτομα που ψήφισαν χθες Τετάρτη το 76% θεωρεί ότι τα Γλυπτά πρέπει να επιστραφούν στο Μουσείο της Ακρόπολης και το 24% ότι θα πρέπει να παραμείνουν στη Βρετανία, ενώ σήμερα το ποσοστό υπέρ του επαναπατρισμού τους φτάνει το 79%.
Η νεανική «λέσχη» εκδίδει τρεις φορές τον χρόνο ένα περιοδικό με αρχαιολογικά θέματα, με το τρέχον τεύχος να κάνει αναφορά στο γνωστό δίλημμα, αλλά και στο σχετικό ντιμπέιτ, που διοργανώθηκε στις 11 Ιουνίου στο Λονδίνο από τον οργανισμό Intelligence Squared.
Εκείνη την ημέρα το κοινό ψήφισε δυο φορές, μία πριν και μία μετά τη λήξη της δίωρης συζήτησης, στην οποία συμμετείχαν από την πλευρά των υποστηρικτών της επανένωσης ο βουλευτής των Φιλελεύθερων Δημοκρατών Άντριου Τζορτζ και ο ηθοποιός και συγγραφέας Στίβεν Φράι και από την αντίθετη πλευρά ο ιστορικός, καθηγητής Πανεπιστημίου Φελίπε Φερνάντες-Αρμέστο και ο ιστορικός, δημοσιογράφος και βουλευτής των Εργατικών Τρίστραμ Χαντ.
Κι ενώ πριν την έναρξη οι υπέρμαχοι της επιστροφής ήταν μόνο 196, με τους αντίθετους να φτάνουν τους 202 και τους αναποφάσιστους τους 158, μετά τη λήξη της τηλεμαχίας νικητές αναδείχτηκαν οι πρώτοι και μάλιστα με διαφορά: 384 ψήφισαν υπέρ και 125 κατά, ενώ μόνο 24 έμειναν αναποφάσιστοι.
Πηγή: ΑΠΕ

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Ο Βασίλης Αλεξάκης ξανά υποψήφιος για το βραβείο Γκονκούρ

Για το νέο του μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε στη Γαλλία με τίτλο « L'enfant grec» (Το ελληνόπουλο).
Υποψήφιος για το βραβείο Γκονκούρ ο Βασίλης Αλεξάκης


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Υποψήφιος για το βραβείο Γκονκούρ 2012 είναι ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης για το νέο του μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε στη Γαλλία με τίτλο « L'enfant grec» (Το ελληνόπουλο).

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στο νέο του βιβλίο, ο Αλεξάκης παρουσιάζει τον ήρωά του, ο οποίος αναρρώνοντας από μια μεγάλη επέμβαση, επισκέπτεται τον κήπο του Λουξεμβούργου με τις πατερίτσες και συνομιλεί με τους διαβάτες και τους εργαζόμενους, νοσταλγώντας τον κήπο της παιδικής του ηλικίας στην Καλλιθέα. Όταν η μοναξιά πυκνώνει γύρω του, τον επισκέπτονται αγαπημένοι ήρωες από τα αναγνώσματα της νεότητας, ο Γιάννης Αγιάννης, οι τρεις Σωματοφύλακες, ο Ταρζάν, ακόμα και ο θάνατος, με τη μορφή μιας γιγάντιας μαριονέτας.
Ο Έλληνας συγγραφέας ήταν, επίσης, υποψήφιος για το γαλλικό βραβείο το 2010 για το βιβλίο του «Η πρώτη λέξη», ενώ έχει τιμηθεί δυο φορές με βραβείο από τη Γαλλική Ακαδημία, το 1997 για το «Ο μπαμπάς» και το το 2007 για το «μ.Χ.». Επίσης, το 2004 απέσπασε το ελληνικό κρατικό βραβείο μυθιστορήματος για τις «Ξένες λέξεις».
Η βραχεία λίστα με τις υποψηφιότητες θα ανακοινωθεί στις 30 Οκτωβρίου και ο νικητής στις 7 Νοεμβρίου.

_______________________________