......................................................................... του λογοτεχνικού περιοδικού ΥΦΟΣ *

Η Φωτό Μου
Ξεφυλλίζοντας... με τον Πάνο Αϊβαλή



"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

ΥΦΟΣ

ΥΦΟΣ
.................................................................Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΥΦΟΣ πατήστε πάνω στο εικονίδιο

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

Ετος Μανόλη Αναγνωστάκη το 2015 στη Θεσσαλονίκη

   ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ   

ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

"Για τους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν/ Για το σπίτι που χτίστηκε/ Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν/ Για τα πλοία που άραξαν/ Για τη μάχη που κερδήθηκε/ Για τον άσωτο που επέστρεψε/ Για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια".
~~~~~~~~~
Η "Αφιέρωση" - το ομότιτλο ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη (από τη συλλογή Συνέχεια 3, γραμμένο το 1962) είναι ίσως το πλέον αντιπροσωπευτικό της προσωπικής του θέασης στα "πράγματα" (κοινωνικά, ιδεολογικά, συναισθηματικά, πολιτικά εν τέλει). Την "Αφιέρωση" επέλεξε η αρμόδια επιτροπή που συνέστησε ο Δήμος της γενέθλιας πόλης του προκειμένου να τιμήσει φέτος (10 χρόνια από τον θάνατό του, στις 23 Ιουνίου του 2005, και 90 ακριβώς από τη γέννησή του, στις 9 Μαρτίου του 1925) τη μνήμη του ποιητή. Η "Αφιέρωση" θα λαξευθεί σε ειδική μεταλλική πλακέτα, επικολλημένη σε αναμνηστική γρανιτένια στήλη, η οποία θα τοποθετηθεί στη συμβολή μεταξύ των οδών Φιλίππου, Αμύντα και Πλάτωνος- εκεί όπου βρίσκεται σήμερα ένα μικρό πλάτωμα με τη σχετική νησίδα στο κέντρο του (το πλάτωμα δεν είναι χαρακτηρισμένο ως πλατεία, θα μπορούσε, όμως, παρά τις ελάχιστες διαστάσεις του).


(Με τη σύζυγό του Νόρα, στο μπαλκόνι του "πατρικού" σπιτιού (Ιουστινιανού και Μητροπολίτου Γενναδίου - κατεστραμμένο σήμερα καθώς στεγάζει σύνδεσμο φιλάθλων). Το επισκέφθηκε το 1997 -σε μία από τις λίγες "επιστροφές" του στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή εκδήλωση τιμής στον ίδιο και την παρουσία του, που διοργανώθηκε στο πλαίσιο της "Πολιτιστικής Πρωτεύουσας" (Φωτο: Μ. Πολυβίου -η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στο τεύχος - αφιέρωμα στον Μανώλη Αναγνωστάκη τού περιοδικού "Εντευκτήριο", τεύχος 71- 2005).

Μικρή -αλλά καθοριστική- λεπτομέρεια: Ο Μανόλης Aναγνωστάκης έζησε από τη βρεφική του ηλικία ως τα δεκαεφτά του χρόνια σε διαμέρισμα μιας οικοδομής που σώζεται ως σήμερα στη συμβολή των οδών Ιουστινιανού και Μητροπολίτου Γενναδίου, επί της πλατείας δικαστηρίων (δεν είναι ακριβές το ότι γεννήθηκε σ' αυτήν, όπως αναφέρεται στη σχετική εντοιχισμένη πλάκα, δεδομένου ότι, σύμφωνα με δήλωση του ίδιου στον υπογραφόμενο, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε εκεί λίγους μήνες μετά τη γέννησή του). Το Δημοτικό σχολείο στο οποίο φοίτησε βρισκόταν στην οδό Αγίας Σοφίας, λίγο πριν από τη διασταύρωσή της με την οδό Ολύμπου (εκεί που βρίσκεται σήμερα κάποιο σχολικό κτίριο), ενώ Γυμνάσιο πήγε στο παρακείμενο Πειραματικό. Στο μέσον, περίπου, της απόστασης που μεσολαβεί μεταξύ της κατοικίας του και των σχολείων του- στη συμβολή των οδών... σχηματίζεται ένα πλάτωμα... (από την αναλυτική πρόταση ονοματοδοσίας που κατέθεσε στις 30 Ιανουαρίου του 2014 προς τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, τους αντιδημάρχους Πολιτισμού και Αρχιτεκτονικού καθώς και προς την Επιτροπή ονοματοδοσιών) ο αρχιτέκτονας (και προσωπικός φίλος του ποιητή) Μιλτιάδης Πολυβίου- και είναι αυτή η πρόταση που υλοποιείται πλέον, με αφορμή και την επετειακή συγκυρία της συμπλήρωσης 90 χρόνων από τη γέννηση και των 10 από τον θάνατο του Μανόλη Αναγνωστάκη.

Η ονοματοδοσία της μικρής πλατείας στο τρίστρατο (Φιλίππου, Αμύντα και Πλάτωνος) - κάτι σαν "Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα/ Κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ/ νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες/ κι η πόλη νεκρή...) και η τοποθέτηση της τιμητικής στήλης με την επτάστιχη "Αφιέρωση" (ως "πρώιμη αναγγελία της αποσάθρωσης της ποίησης από τη νομοτέλεια του κόσμου" τη χαρακτήρισαν αναλυτές της ποίησής του), θα πραγματοποιηθεί στις 9 Μαρτίου 2015 -στην 90η επέτειο από τη γέννηση του ποιητή- στη γενέθλια πόλη και γειτονιά του. Εκεί, που έγραφε πως... "και προχωρούσα μέσα στη νύχτα. Χωρίς να γνωρίζω κανέναν. Κι ούτε κανένας με γνώριζε...".


Στο τρίστρατο και τη μικρή πλατεία θα χωρούσε ίσως κι ένα παγκάκι μ' ένα γλυπτό, μεταλλικό ομοίωμα του ποιητή σ' αυτό -αντίστοιχα βρίσκονται σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, σαν τον Ιρλανδό Τζέιμς Τζόυς λ.χ. που συναντά κανείς ως... μπρούντζινο συνοδοιπόρο στη γέφυρα της Τεργέστης- αλλά... μέχρι χθες οι εκπρόσωποι του Δήμου πάλευαν να εξασφαλίσουν λίγα ευρώ για τη στοιχειώδη οργάνωση της πρώτης αυτής εκδήλωσης με τη μικρή πλακέτα της "αφιέρωσης"... Η διοργάνωση σειράς εκδηλώσεων εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο από τον περασμένο Δεκέμβριο (δέκα μήνες μετά την υποβολή πρότασης από τον αρχιτέκτονα Μ. Πολυβίου) και ο σχεδιασμός ολοκληρώθηκε από την οργανωτική επιτροπή που συγκροτήθηκε για τον σκοπό αυτό.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι εκδηλώσεις της "χρονιάς Μ. Αναγνωστάκη" για τη Θεσσαλονίκη θα συνεχισθούν στις 23 Ιουνίου (ημερομηνία θανάτου του), με μουσικολογοτεχνική εκδήλωση, η οποία θα περιλαμβάνει ομιλίες, απαγγελίες και μουσικό μέρος (τραγούδια που "γράφτηκαν" σε στίχους του Μ. Αναγνωστάκη) και ονοματοδοσία (αίθουσα "Μανόλης Αναγνωστάκης) της Αίθουσας Πολλαπλών Χρήσεων στο ισόγειο του Δημοτικού Μεγάρου και -το ερχόμενο φθινόπωρο- τη διοργάνωση έκθεσης (ντοκουμέντων, κειμηλίων, φωτογραφιών, ανέκδοτων κειμένων κ.ά, και προσωπικών αντικειμένων, σε συνεργασία με τον γιο του ποιητή), με ταυτόχρονη έκδοση αναμνηστικού τόμου - φυλλαδίου, που θα είναι και ο κατάλογος των εκθεμάτων, είτε στην υπό μετονομασία αίθουσα του Δημαρχείου είτε στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης (ΚΙΘ).


_____________
Πηγή Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων
από το: Ετος Μανόλη Αναγνωστάκη το 2015 στη Θεσσαλονίκη | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/news/190712/etos-manoli-anagnostaki-2015-sti-thessaloniki#ixzz3RLK7G6Cn

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015

Φωτογραφικά Ζεύγη 2015 Νανά Καραμαγκιώλη - Χρήστος Κοψαχείλης

     ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ         


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Αθήνα, 4 Φεβρουαρίου 2015 
Νανά Καραμαγκιώλη
Χρήστος Κοψαχείλης
Φωτογραφικά Ζεύγη 2015
στην Ελληνοαμερικανική Ένωση



Η Ελληνοαμερικανική Ένωση και το Hellenic American College (HAEC) σε συνεργασία με τον «Φωτογραφικό Κύκλο» παρουσιάζουν την πέμπτη έκθεση από τη σειρά που τιτλοφορείται «Φωτογραφικά ζεύγη». 
Στη σειρά εκθέσεων Φωτογραφικά Ζεύγη παρουσιάζεται η δουλειά δυο φωτογράφων και μελών του «Φωτογραφικού Κύκλου», των οποίων οι δρόμοι της ζωής ή της φωτογραφίας συναντώνται με κάποιο τρόπο. Μπορεί να είναι συγγενείς ή μπορεί να είναι αχώριστοι φίλοι. Μπορεί το θέμα της φωτογραφίας τους να είναι κοινό ή μπορεί και η καλλιτεχνική τους προσέγγιση να είναι όμοια. Μπορεί όμως να συνδέονται και μέσα από την ουσιαστική διαφορά μιας φαινομενικά όμοιας δουλειάς. Έτσι, ο διάλογος των εκάστοτε δύο καλλιτεχνικών προτάσεων θα επεκτείνεται νοερά και πέρα από τις αναρτημένες φωτογραφίες, αφού η σχέση των ίδιων των φωτογράφων αλλά και των προτάσεών τους θα προκαλεί τις αναζητήσεις ταυτίσεων και αποστάσεων. 
Η πέμπτη αυτή έκθεση παρουσιάζει φωτογραφίες της Νανάς Καραμαγκιώλη και του Χρήστου Κοψαχείλη και εγκαινιάζεται την Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015 στις 19:30, στην γκαλερί Κέννεντυ της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και τις 14 Μαρτίου 2015. 
Την σειρά επιμελείται ο θεωρητικός της φωτογραφίας και ιδρυτής του «Φωτογραφικού Κύκλου», Πλάτων Ριβέλλης. 
Περισσότερα στοιχεία για τους φωτογράφους από τον Πλάτωνα Ριβέλλη στη σελίδα 2.


Εγκαίνια έκθεσης
Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015, 19:30
Γκαλερί Κέννεντυ Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, 
Μασσαλίας 22, Κολωνάκι

Διάρκεια εκθέσεων
13 Φεβρουαρίου–14 Μαρτίου 2015
Ώρες λειτουργίας
Δευτέρα–Παρασκευή: 12:00–21:00, Σάββατο: 10:30–14:30, Κυριακή κλειστά
Είσοδος
Είσοδος ελεύθερη
Πληροφορίες
Διεύθυνση Πολιτιστικών Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (210 3680052), www.hau.gr/culture

~~~~~***~~~~


Φωτογραφικά Ζεύγη 2015 
Νανά Καραμαγκιώλη - Χρήστος Κοψαχείλης 


«Η Νανά Καραμαγκιώλη και ο Χρήστος Κοψαχείλης είναι ανάμεσα στα πρώτα-πρώτα μέλη του Φωτογραφικού Κύκλου από την ίδρυσή του το 1988. 
Η Νανά, σήμερα σύζυγός μου, ήταν η πρώτη μου μαθήτρια και από την ίδρυση του Κύκλου μέχρι σήμερα η αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του. 
Ο Χρήστος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου επίσης, ασχολήθηκε από την ίδρυση του Κύκλου μέχρι και σήμερα, παράλληλα με τη κύρια επαγγελματική του απασχόληση, με τη διδασκαλία της φωτογραφίας. 
Μπορεί και οι δυο τους να έχουν πάρει μέρος σε όλες τις ομαδικές εκθέσεις του Κύκλου και να έχουν κάνει και ατομικές εκθέσεις, αλλά η φετινή δίδυμη έκθεσή τους στην Ελληνοαμερικανική Ένωση φέρει το ιδιαίτερο στίγμα του χρόνου, ο οποίος μέσα από τις φωτογραφίες τους υπογραμμίζει τις ομοιότητες και τις διαφορές μιας κοινής και παράλληλης πορείας. Τους συνδέουν πράγματι πολλά. Και πριν από όλα η μακρόχρονη φιλία τους και η εξίσου μακρόχρονη στενή και πιστή σχέση τους με τον «Φωτογραφικό Κύκλο». Τους συνδέει επίσης και η φωτογραφική τους μέθοδος. Και οι δυο τους έχουν εργαστεί φωτογραφικά χωρίς φανφάρες και υπερβολές, χωρίς να διαγκωνιστούν για προσωπική προβολή -την οποία μάλιστα θα δικαιούνταν περισσότερο από πολλούς άλλους- παράγοντας διακριτικά και αθόρυβα ένα προσωπικό έργο, μικρό μέρος του οποίου εκτίθεται στην έκθεση αυτή. 
Οι φωτογραφίες τους αυτές είναι η απόλυτη και ειλικρινέστερη έκφραση της δικής τους προσωπικότητας και δεν είναι υπερβολή να ισχυριστώ ότι, αν ενδεχομένως μπορεί να ανιχνευθεί μια έμμεση επιρροή πάνω στο έργο πρώην μαθητών μου, κάτι τέτοιο δύσκολα διακρίνεται στο έργο της Νανάς και του Χρήστου, ίσως διότι όταν είσαι πολύ κοντά σε κάποιον η επιρροή εξουδετερώνεται από τον συγχρωτισμό. 
Οι δύο όμως φωτογράφοι διακρίνονται μεταξύ τους από έντονες ιδιαιτερότητες. 


Η Νανά Καραμαγκιώλη εκδηλώνει, ιδιαίτερα μάλιστα με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες της που αποτελούν και το μεγαλύτερο κομμάτι της φωτογραφικής παραγωγής της, ισχυρά, συγκεκαλυμμένα, αντιφατικά και περίπλοκα συναισθήματα. Καλοσύνη, αδιόρατη μελαγχολία και δίψα για ομορφιά. Έχει ιδιαίτερα δουλεμένες φόρμες, οι οποίες όμως υποτάσσονται πλήρως στα προαναφερθέντα συναισθήματα και λειτουργούν διακριτικά σε δεύτερο επίπεδο. . Το πέρασμά της στις έγχρωμες φωτογραφίες, που επέλεξε να μη δείξει στην έκθεση αυτή, ελάφρυνε το βλέμμα της, μείωσε τη θλίψη της και ενίσχυσε τη θετική ματιά της πάνω στα πράγματα που επιλέγει να φωτογραφίσει. 
Ο Χρήστος Κοψαχείλης ήταν πάντα πιο φορμαλιστικός και πιο ερμητικός ή απόμακρος. Ιδιαίτερα στις παλιότερες και ασπρόμαυρες φωτογραφίες του που επέλεξε να μη δείξει στην έκθεση αυτή. Όταν όμως πέρασε και αυτός στο χρώμα απέδειξε ότι μπορεί θαυμάσια να υπάρχει μια συνέχεια μέσα από την αλλαγή. Η φόρμα παρέμεινε το προνομιακό του πεδίο, αλλά επέτρεψε στο χρώμα να ελαφρύνει τη σύνθεση και να κάνει τη ματιά του πιο παιγνιώδη. Στις έγχρωμες η ωριμότητα των χρόνων πρόσθεσε ελευθερία χωρίς να κινδυνεύσει από ελαφρότητα.» 

Πλάτων Ριβέλλης