......................................................................... του λογοτεχνικού περιοδικού ΥΦΟΣ *

Η Φωτό Μου
Ξεφυλλίζοντας... με τον Πάνο Αϊβαλή



"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

ΥΦΟΣ

ΥΦΟΣ
.................................................................Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΥΦΟΣ πατήστε πάνω στο εικονίδιο

Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Στρατής Χαβιαράς: Περνάμε ένα αίσχος χωρίς προηγούμενο

Ο συγγραφέας Σ. Χαβιαράς μιλά για την οικοδομή που δούλεψε πριν πάει στο Χάρβαρντ, για τα «κλειδιά« της μετάφρασης Καβάφη, τον φίλο του, νομπελίστα Σ. Χίνι, την κρίση και τις ευθύνες μας.

Σ.Χαβιαράς: Περνάμε ένα αίσχος χωρίς προηγούμενο



Αφορμή της συνάντησής μας ήταν η κυκλοφορία του νέου μυθιστορήματος (του πρώτου στην ελληνική γλώσσα) του Στρατή Χαβιαρά «΄Αχνα» (εκδόσεις Κέδρος) αλλά και η δημόσια συνομιλία του το βράδυ της περασμένης Τετάτρτης 25 Ιουνίου με τον μεταφραστή - ελληνιστή, David Connolly για τον Καβάφη πάνω στην έκδοση «C.P. Cavafy: Selected Poems» (Modern Greek Classics). Και η κουβέντα κύλησε σαν νερό.
«Η "΄Αχνα" είναι ένα πρωτότυπο και μοναδικό έργο, ίσως το καλύτερο της ζωής μου, ίσως το τελευταίο μου»
Ο γνωστός συγγραφέας - μεταφραστής που έχει διατελέσει 26 χρόνια διευθυντής της Βιβλιοθήκης Σύγχρονης Ποίησης του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, εκδότης περιοδικών όπως το Harvard Review και δάσκαλος στο εργαστήρι Τέχνης και Λόγου στο Χάρβαρντ αλλά και το ΕΚΕΒΙ όπου πρώτος εφάρμοσε τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής (που ακολούθησαν όλοι οι υπόλοιποι), μεταξύ άλλων, μίλησε:
Για την Αχνα: «΄Ηθελα να κάνω ένα δώρο στον τόπο που είδα το φως και το σκοτάδι»... «Δεν είναι απλά μυθιστόρημα. Είναι ένα πρωτότυπο και μοναδικό έργο, ίσως το καλύτερο της ζωής μου, ίσως το τελευταίο μου».
Για τη μυθιστορηματική διαδρομή του από τη Νέα Κίο Αργολίδας στο Χάρβαρντ: «Μεσολάβησαν είκοσι χρόνια δουλειάς στις οικοδομές και τα δημόσια έργα όπου έμαθα πολλά για τον άνθρωπο και τη ζωή κι ας μην είχα πολλά βιβλία να διαβάζω».
Για τη μετάβασή του στις ΗΠΑ: «Στο Χάρβαρντ πήγα ζητώντας δουλειά κι αυτή ήταν στην κατώτατη θέση υπαλλήλου της βιβλιοθήκης. ΄Ηθελα να βρίσκομαι σε ένα περιβάλον με βιβλία Σε έξι χρόνια έγινα διευθυντής δυο βιβλιοθηκών του Χαρβαρντ και εκδότης λογοτεχνικών περιοδικών. Αυτό είναι το Χάρβαρντ: είτε σε κρατάει και σε "αυξάνει" και σε "πληθύνει", είτε σε πετάει και πας αλλού να αναζητήσεις τη μοίρα σου...»
«Πριν το Χάρβαρντ δούλεψα είκοσι χρόνια στις οικοδομές όπου έμαθα πολλά για τον άνθρωπο και τη ζωή κι ας μην είχα πολλά βιβλία να διαβάζω»
Για το αν διδάσκεται η λογοτεχνία και για το αν ο Καβάφης που μοιάζει ... αμετάφραστος, μεταφράζεται εύκολα, το που που «σκοντάφτει» ο μεταφραστής; «Πρέπει να πάει κανείς πίσω από τις "βιτρίνες" των λέξεων, τον ερωτισμό, την πολιτική, τους ήρωες του ποιητή...»
Για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα: «Περάσαμε σκληρά χρόνια, με τον πόλεμο, τον εμφύλιο, τα μίση τους διωγμούς και τώρα περνάμε ένα αίσχος χωρίς προηγούμενο. Πρέπει να το δούμε κατάματα και να παραδεχτούμε την ευθύνη μας ο καθένας, να δούμε τι έχουμε κάνει στον εαυτό μας και να πάρουμε στροφή και να αλλάξουμε σκοπό».
Για τα 20 χρόνια δουλειάς, συνεργασίας και φιλίας με τον Νομπελίστα Σέιμους Χίνι, τον «αγκαλιαστή» όπως τον έλεγαν οι φίλοι του. «Η Πάρος, τα ξενύχτια, οι συζητήσεις μέχρι το πρωί...»

TOC STUDIO

Διαβάστε περισσότερα

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

Έφυγε από τούτο τον μάταιο κόσμο ο εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος

Το πρωί της Παρασκευής 27 Ιουνίου έφυγε από τη ζωή ο εκδότης του «Κάκτου» Οδυσσέας Χατζόπουλος σε ηλικία 73 ετών. Ο ίδιος νοσηλευόταν στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών. Η υγεία του είχε επιδεινωθεί τον τελευταίο καιρό. Γεννήθηκε το 1941 στην Αθήνα και σπούδασε πολιτικές επιστήμες και μουσική. Το 1960 εξέδωσε το πρώτο του περιοδικό Γραμμάτων και Τεχνών στον «Ηνίοχο». Ίδρυσε τις εκδόσεις «Κάκτο» το 1975.




 Σ το διάστημα 1975-1991 έδωσε στην κυκλοφορία περίπου 2.800 βιβλία, χωρίς ποτέ καμιά επιχορήγηση, κρατική, ιδιωτική, κομματική ή άλλη, και χωρίς επίσης χρηματοδότηση από τους συγγραφείς, πρακτική την οποία ακολούθησε σταθερά και χωρίς παρέκκλιση.
Στις εκδόσεις της περιόδου αυτής ανήκουν οι μεγάλες σειρές επιστημονικής φαντασίας, που έκαναν γνωστό στο ελληνικό κοινό το έργο των κορυφαίων συγγραφέων του είδους, όπως ο Άρθουρ Κλαρκ, ο Ισαάκ Ασίμοφ και άλλοι.
Πιστεύοντας στην αναγκαιότητα της κυκλοφορίας βιβλίων που αφορούν ζητήματα της επικαιρότητας, ο «Κάκτος» καινοτόμησε με την έκδοση πολυάριθμων «δημοσιογραφικών» βιβλίων-ντοκουμέντων, σε συνεργασία με σειρά γνωστών δημοσιογράφων, επιστημόνων και προσώπων της δημόσιας ζωής.
Παράλληλα από τον «Κάκτο» κυκλοφόρησαν έργα σημαντικών λογοτεχνών, Ελλήνων (Γ. Σκαρίμπας, Π. Πικρός κ.ά.) και ξένων (Χ. Μίλλερ, Τζ. Όργουελ, Χ. Έσσε, Μ. Βάλταρι κ.ά.), και μαζί δοκίμια, βιογραφίες και ιστοριογραφικά, με ξεχωριστό ανάμεσα στα τελευταία την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους του Κων. Παπαρρηγόπουλου.
Από το 1991, ο «Κάκτος», μαζί με τα υπόλοιπες εκδόσεις που δίνει στην κυκλοφορία, έχει ως κύριο έργο την έκδοση της σειράς «Αρχαία Ελληνική Γραμματεία- Οι Έλληνες» με προγραμματισμό να δημοσιευθούν μεταφρασμένα και σχολιασμένα -για πρώτη φορά στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς- όλα τα έργα όλων των συγγραφέων της ελληνικής αρχαιότητας.
Η σειρά αυτή, που βραβεύτηκε τον Απρίλιο του 2000 από το πανεπιστήμιο της Aix-en-Provence, στη Γαλλία, ως ένα από τα σπουδαιότερα έργα της εποχής μας, και αργότερα, τον Οκτώβριο του 2002, από το Ίδρυμα Πιερίδη, στην Κύπρο, αριθμεί μέχρι στιγμής 700 τόμους και είναι ήδη, για το αντικείμενό της, η μεγαλύτερη στον κόσμο.
Τον Ιανουάριο του 2004 ο εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος παρουσίασε τους «Έλληνες» στην Κούβα, με ομιλία του στο Μουσείο Τεχνών της Αβάνας.

πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το τελευταίο Αντίο θα το πούμε σ' έναν πραγματικό ΕΛΛΗΝΑ τον Οδυσσέα Χατζόπουλο, οι φίλοι και οι άνθρωποι που αγαπήσαμε τους αρχαίους Έλληνες και την φιλοσοφία τους μέσα από τις εκδόσεις του "Κάκτου" που ήταν έργο ζωής γι' αυτόν τον παθιασμένο Άνθρωπο, την Τρίτη 1 Ιουλίου στις 16:30 από το Γ' Νεκροταφείο.
Αντίο Οδυσσέα....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Εύπλοια 32o Τεύχος Ιούνης 2014 - ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ


ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
Όταν οι άνθρωποι έρχονται μαζί
η λύση είναι κοντά…

Περιεχόμενα


  •  ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΕΣ !!!
    Ο Άνθρωπος είναι έλλογο ον και η Συνεργασία απαιτεί υψηλό βαθμό συνειδητότητας, προϋποθέτει βαθύτατη δημοκρατική συνείδηση και την αποδοχή του «άλλου». Τολμάμε κι ανταμώνουμε, λοιπόν, με τους άλλους και είμαστε ανοιχτοί, ακούμε διαφορετικές απόψεις, συζητάμε, επιχειρηματολογούμε, αποδεχόμαστε και σκεφτόμαστε επάνω σε όσα ειπώθηκαν, κατανοούμε και προσεγγίζουμε τις απόψεις των άλλων, η κοινωνικότητα έχει τον πρώτο λόγο, μαθαίνουμε να είμαστε ανεκτικοί και, όταν χρειαστεί, αν προκύψουν προβλήματα, συμπαραστεκόμαστε στις δυσκολίες των άλλων, περνάμε μαζί τον ελεύθερο χρόνο μας, κουβεντιάζουμε τα οράματά μας, προβληματιζόμαστε, σκεφτόμαστε από κοινού λύσεις, ονειρευόμαστε και συνθέτουμε με τους άλλους το κοινό μέλλον, και προχωράμε στη δημιουργία της Ομάδας, της Κοινότητας, της Συνεργασίας. Δημιουργούμε Συνεργατικές και Συνεταιρισμούς που πρωταρχικό σκοπό δεν έχουν το κέρδος αλλά την ουσία της ζωής, δηλαδή να κερδίζουμε λίγα για να ζούμε λιτά κι ευτυχισμένα!  
    Στα νησιά του Αιγαίου σήμερα υπάρχουν δεκάδες Συνεταιρισμοί Γυναικών, Γυναικείοι Αγροτουριστικοί Συνεταιρισμοί, Αστικοί Συνεταιρισμοί, Συνεταιρισμοί Χειροποίητων Έργων Λαϊκής Τέχνης, Αγροβιοτεχνικοί Συνεταιρισμοί, Μεταποιητικοί Συνεταιρισμοί, σχεδόν αποκλειστικά δημιουργήματα Γυναικών, και κάπως έτσι δημιουργούνται και οι νέες Συνεργατικές Επιχειρήσεις για την Κοινωνική Μέριμνα και Φροντίδα, για την Ανάδειξη και Αξιοποίηση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, για Ανοιχτά Σχολεία Πολιτισμού και Ιδεών, για Βρεφονηπιακούς Σταθμούς, Νηπιαγωγεία, Κοινωνικές επιχειρήσεις για Βοτάνια κι ό,τι μπορεί να χωρέσει ο ανθρώπινος νους, με σύμπραξη και ανδρών αυτή τη φορά, και είναι βηματισμοί άνδρα και γυναίκας προς κάτι νέο, σε μιαν αλλιώτικη πρόταση ζωής που μέχρι πρότινος φάνταζε ανέφικτη…
    Ο Λέανδρος Ρακιντζής κρούει τον κώδωνα: «Προσοχή! Μη δημιουργήσουμε και πάλι μια νέα γενιά αμαρτωλών Συνεταιρισμών και ΜΚΟ»

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Μάνος Χατζιδάκις -Μοναδικός, ιδιοφυής και αεικίνητος, ο «έφυγε» από κοντά μας στις 15 Ιουνίου 1994

Σαν σήμερα 15 Ιουνίου «έφυγε» ο Μάνος Χατζιδάκις




Η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα της Ελλάδας, ο Μάνος Χατζιδάκις, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1925 στην Ξάνθη, «τη διατηρητέα κι όχι την άλλη, τη φριχτή, που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες», όπως έλεγε και ο ίδιος.
Ήταν γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζιδάκι και της Αλίκη Αρβανιτίδου. Μετά τον χωρισμό των γονιών του, το 1932, ο Μάνος Χατζιδάκις με τη μητέρα του και την αδελφή του εγκαθίστανται οριστικά στην Αθήνα.
Εν τω μεταξύ, από τα τέσσερά του χρόνια έχει αρχίσει μαθήματα πιάνου με δασκάλα την Αλτουνιάν, γνωστή μουσικό της Ξάνθης, αρμενικής καταγωγής. Παράλληλα διδασκόταν βιολί και ακορντεόν.

Παγοπώλης και φορτοεκφορτωτήςΣτα δύσκολα χρόνια της κατοχής και της απελευθέρωσης, ο Μάνος Χατζιδάκις εργάζεται ως φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι του Πειραιά, παγοπώλης στο εργοστάσιο του Φιξ, υπάλληλος στο φωτογραφείο του Μεγαλοοικονόμου, βοηθός νοσοκόμος στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Συγχρόνως αρχίζει ανώτερα θεωρητικά μαθήματα μουσικής με τον Μενέλαο Παλλάντιο, σημαντική μορφή της ελληνικής εθνικής μουσικής σχολής, και σπουδές Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις οποίες ποτέ δεν ολοκλήρωσε.
Την εποχή εκείνη γνωρίζεται με καλλιτέχνες και διανοούμενους (Γκάτσος, Σεφέρης, Ελύτης, Τσαρούχης, Σικελιανός) της γενιάς του μεσοπολέμου, οι οποίοι θα συμβάλλουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση των προσανατολισμών και της σκέψης του. Ο Νίκος Γκάτσος, με τον οποίο γνωρίστηκε το 1943, θα παραμείνει μέχρι το τέλος της ζωής του, ο μεγάλος δάσκαλος και ο ακριβός του φίλος.

Γνωριμία με τον Κουν Η πρώτη του εμφάνιση στα μουσικά πράγματα της χώρας γίνεται το 1944 με τον «Τελευταίο Ασπροκόρακα» του Αλέξη Σολωμού στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Η γόνιμη συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης θα διαρκέσει 15 χρόνια, με μουσικές για παραστάσεις όπως: «Γυάλινος Κόσμος» (1946), «Αντιγόνη» (1947), «Ματωμένος Γάμος» (1948), «Λεωφορείον ο Πόθος» (1948), «Ο θάνατος του Εμποράκου» (1949) κ.ά.
Εν τω μεταξύ, το 1949 με μια διάλεξη του για το ρεμπέτικο τραγούδι θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στη συντηρητική ελληνική αστική κοινωνία.
Από το 1950 αρχίζει να γράφει μουσική για αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες. Ο Μάνος Χατζιδάκις έχει «ντύσει» μουσικά την Ορέστεια, τη Μήδεια, τις Βάκχες, τις Εκκλησιάζουσες, τη Λυσιστράτη, τον Πλούτο, τις Θεσμοφοριάζουσες, τους Βατράχους και τις Όρνιθες.

Το 1959 παρουσιάζει στο αθηναϊκό κοινό τον Μίκη Θεοδωράκη, ενορχηστρώνοντας και ηχογραφώντας ο ίδιος το έργο του «Επιτάφιος» με τη Νάνα Μούσχουρη.

Χατζιδάκις και σινεμά  Μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν και οι μουσικές που συνέθεσε για σπουδαίες ταινίες του ελληνικού και του διεθνούς κινηματογράφου. Αναφέρουμε ενδεικτικά την «Κάλπικη Λίρα» (Γ. Τζαβέλλα 1954), τη «Στέλλα» (Μ. Κακογιάννη, 1955), το «Δράκο» (Ν. Κούνδουρου, 1956), το «America-America» (Ελ. Καζάν, 1962), «Sweet Movie» (Ντ. Μακαβέγιεφ, 1974), κ.ά.
Το 1960 κερδίζει το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι «Τα παιδιά του Πειραιά» από την ταινία του Ζιλ Ντασέν «Ποτέ την Κυριακή», τραγούδι το οποίο θα συμπεριληφθεί στα δέκα εμπορικότερα του 20ού αιώνα.
Ωστόσο, η μουσική του για τον ελληνικό κινηματογράφο και μια σειρά ελαφρών τραγουδιών τού χαρίζει μια «λαϊκότητα ανεπιθύμητη», την οποία δεν θα αποδεχθεί ποτέ και θα τη μάχεται μέχρι το τέλος της ζωής του.
Πνεύμα ανήσυχο, ο Μ. Χατζιδάκις χρηματοδοτεί το Διαγωνισμό Πρωτοποριακής Σύνθεσης «Μάνος Χατζιδάκις» του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Δοξιάδη. Το βραβείο απονέμεται στον Ιάννη Ξενάκη, άγνωστο τότε στο ελληνικό κοινό.
Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις πηγαίνει στις ΗΠΑ, όπου ανεβάζει στο Μπρόντγουεϊ με τον Ζιλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη τη θεατρική διασκευή του «Ποτέ την Κυριακή» με τον τίτλο «Illya Darling». Στην Αμερική θα παραμείνει μέχρι το 1972 και η μουσική του αντίληψη θα επηρεαστεί σημαντικά από την pop music. Αποτέλεσμα αυτής της επίδρασης είναι ο κύκλος τραγουδιών «Reflections» με το συγκρότημα New York Rock and Roll Ensemble.
Τo 1972, τον πιο σκοτεινό χρόνο της χούντας, επιστρέφει στην Αθήνα και ιδρύει το μουσικό καφεθέατρο «Πολύτροπο», μέσα από το οποίο επιχειρεί να ανοίξει εκφραστικές διόδους στο μουσικό τέλμα της εποχής.

Η γέννηση του «Τρίτου»Το 1975 αρχίζει η χρυσή εποχή του «Τρίτου». Γίνεται διευθυντής του κρατικού ραδιοσταθμού «Τρίτο Πρόγραμμα» (1975-81) τον οποίο, σε συνεργασία με μια ομάδα νέων και ταλαντούχων δημιουργών, γίνεται σημείο αναφοράς.
Το 1989-93 ιδρύει την «Ορχήστρα των Χρωμάτων», για να παρουσιάσει «πρωτότυπα προγράμματα που συνήθως δεν καλύπτονται από τις συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες», την οποία διηύθυνε μέχρι το τέλος της ζωής του. Η Ορχήστρα των Χρωμάτων με μαέστρο τον Χατζιδάκι έδωσε 20 συναυλίες και 12 ρεσιτάλ ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου με Έλληνες και ξένους σολίστ.
Στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν διαρκώς παρών στην ελληνική δισκογραφία, με δεκάδες δίσκους που θεωρούνται πια κλασικοί: Ο Κύκλος με την Κιμωλία (1956), Παραμύθι χωρίς Όνομα (1959), Πασχαλιές μέσα απ' τη νεκρή γη (1961), Δεκαπέντε Εσπερινοί (1964), Μυθολογία (1965), Καπετάν Μιχάλης (1966), Τα Λειτουργικά (1971), Αθανασία (1975), Τα Παράλογα (1976), Σκοτεινή Μητέρα (1985), Τα Τραγούδια της Αμαρτίας (1992) κ.ά.
Μοναδικός, ιδιοφυής και αεικίνητος, ο Μάνος Χατζιδάκις «έφυγε» από κοντά μας στις 15 Ιουνίου 1994.

ΠΗΓΗ: sansimera.gr
Real.gr

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

Έφυγε η εκδότρια της «Εστίας» Μάνια Καραϊτίδη

Μια μεγάλη κυρία του εκδοτικού χώρου της Ελλάδος και μια από τις ευγενέστερες φυσιογνωμίες στον χώρο του πολιτισμού ευρύτερα, η «κυρία Μάνια» για όσους την γνώρισαν από κοντά αλλά και τους βιβλιόφιλους, έφυγε από τη ζωή.


Η Μάνια (Μαρίνα) Καραϊτίδη, η εκδότρια της «Εστίας» από το 1972 ως πρόσφατα, όταν και παρέδωσε τα ηνία του ιστορικού οίκου στα παιδιά της Εύα και Γιάννη, απεβίωσε το απόγευμα της Κυριακής στον ύπνο της σε ηλικία 86 ετών, όπως ανακοίνωσε η κόρη της. Νοσηλευόταν στο «Ιπποκράτειο» όπου και έχασε την μάχη με την καρκίνο.
Το θρυλικό γραφείο της Μάνιας Καραϊτίδη στο ιστορικό Βιβλιοπωλείον της Εστίας, πριν κλείσει το 2013 στην οδό Σόλωνος, έγινε πραγματική εστία ιδεών με συγγραφείς, διανοούμενους, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους αλλά και απλούς αναγνώστες να το επισκέπτονται, πάντοτε ανοιχτό και φιλόξενο.
Το Βιβλιοπωλείον της Εστίας δημιουργήθηκε από τον Γ. Κασδόνη το 1885 και στεγάστηκε στην οδό Σταδίου 32. Τη συνέχεια του εκδοτικού οίκου ανέλαβε ο ανιψιός του Ιωάννης Δ. Κολλάρος, ο οποίος θα συνδέσει το όνομά του με τα καλά εκπαιδευτικά βιβλία, το Πανελλήνιον Βιβλιογραφικόν Δελτίον, τις μεταφράσεις αρχαίων ελλήνων συγγραφέων κτλ. 
Το 1925 εισέρχεται στον εκδοτικό οίκο ο Κωνσταντίνος Σαραντόπουλος, ανιψιός του Ι. Δ. Κολλάρου, που θα αναλάβει την επιχείρηση μόνος του μετά τον θάνατο του θείου του, το 1956. Ο Κ. Σαραντόπουλος θα συνδέσει το όνομά του με τη δημιουργία της περίφημης Σειράς Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας στην οποία θα στεγαστεί το σύνολο της γενιάς του ΄30. 
Το 1972 ο εκδοτικός οίκος περνάει στα χέρια της κόρης του Κ. Σαραντόπουλου, Μαρίνας (Μάνιας) Καραϊτίδη, η οποία ανανέωσε έκτοτε την εκδοτική παραγωγή με νέες σειρές και ονόματα. 
Το Βιβλιοπωλείον της Εστίας πρωτάνοιξε στην οδό Σταδίου, ύστερα μεταφέρθηκε στη Σόλωνος - η Μάνια Καραϊτίδη μετέφερε εκεί το βιβλιοπωλείο το 1978 δημιουργώντας εν συνεχεία ένα πνευματικό τοπόσημο για την Αθήνα και την ιστορία της - ενώ τώρα το εκδοτικό μέρος βρίσκεται στου Ψυρρή ενώ το νέο βιβλιοπωλείο άνοιξε πρόσφατα στην οδό Διδότου και Δελφών. 
Τη συνέχεια κρατούν σήμερα τα παιδιά της «κυρίας Μάνιας», η Εύα και ο Γιάννης.
Η κηδεία της Μάνιας Καραϊτίδη θα γίνει την Τετάρτη 4 μ.μ. στο Α΄ Νεκροταφείο. Καλό ταξίδι στη χώρα των αγγέλων.