Αντόνιο Ματσάδο, Ισπανία,( 1 8 7 5- 1 9 3 9 )
Δώδεκα το ρολόι σήμανε…
Δώδεκα χτύποι της τσάπας πάνω στο χώμα…
‘ η ώρα μου’ ,πετιέμαι φωνάζοντας,
μα η σιωπή μου απαντάει ΄ Μη σκιάζεσαι,
την στερνή σου στάλα δεν θα δεις
όταν τρεμουλιαστή απ την κλεψύδρα θα κυλάει.
Ώρες πολλές θα κοιμηθείς ακόμα
στο παλιό το ακρογιάλι
ώσπου ένα ηλιόλουστο πρωί
σου μέλλεται να βρεις
σε άγνωστη όχθη την βάρκα σου δεμένη.
Πάμπλο Αντόνιο Κουάδρο
Γεννηση Νικαράγκουα 1912
Ρωτάει η κορασιά τον ξένο
-Γιατί δεν κοπιάζεις μέσα ;
Σπίτι μου έχω φωτιά αναμμένη.
Εκείνος αποκρίνεται.- Εγώ είμαι ποιητής
Θέλω μόνο την νύχτα να γνωρίσω.
Στάχτες στην φωτιά ρίχνει εκείνη
και στο σκοτάδι σιμώνει τον ξένο η φωνή της
-Άγγιξέ με ! Την νύχτα θα γνω
.gif){kind=small}
ΟΚΤΆΒΙΟ ΠΑΖ
Γεν. Μεξικό 1914
( απόδοση Ηλίας Ματθαίου)
προσαρμογή-επιμέλεια Π.Λ
Τα πάντα αλλάζουν σχήμα κι είναι άγια.
Κάθε κάμαρη κέντρο του κόσμου είναι,
Είναι η πρώτιστη νύχτα, η πρώτη μέρα.
Γεννιέται ο κόσμος όταν δυό φιλιούνται,
Στάλα φωτός από διάφανα σπλάχνα
Η κάμαρη σαν φρούτο μισανοίγει
Η σκάει ψηλά σαν το θλιμμένο αστέρι
Κι οι νόμοι που τους έφαγαν οι αρουραίοι,
Των φυλακών και τραπεζών οι σιδεριές,
Ο κροκόδειλος που παριστάνει τον λαοσωτήρα,
Το τέκνο το εκλεκτό της εκκλησίας
Που την μαύρη μασέλα του ξεπλένει με άγιο μύρο
παίρνοντας μαθήματα δημοκρατίας και Αγγλικών,
τα αόρατα ντουβάρια που τους ανθρώπους
απ τους συναθρώπους τους χωρίζουν,
τον ίδιο τον άνθρωπο χωρίζει από τον εαυτό του
απόσπασμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου