......................................................................... του λογοτεχνικού περιοδικού ΥΦΟΣ *

Η Φωτό Μου
Ξεφυλλίζοντας... με τον Πάνο Αϊβαλή



"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

ΥΦΟΣ

ΥΦΟΣ
.................................................................Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΥΦΟΣ πατήστε πάνω στο εικονίδιο

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Κούνδουρος



Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών ο σπουδαίος σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος. Τον τελευταίο καιρό είχε νοσηλευθεί δύο φορές με λοίμωξη του αναπνευστικού.
Ανήσυχος, ασυμβίβαστος, με εικαστικό ταλέντο και γνώσεις, έντονη και εκρηκτική προσωπικότητα, ο Νίκος Κούνδουρος εγκαινίασε ένα καινούργιο στιλ ποιότητας και πλαστικότητας στον ελληνικό κινηματογράφο.
Οι ταινίες του βρίσκονται σήμερα σε κινηματογραφικά μουσεία και ταινιοθήκες της Ευρώπης και της Αμερικής, ενώ ο ίδιος εκτιμήθηκε διεθνώς από ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά οι γονείς του δεν ανέχονταν να πολιτογραφηθεί σαν Αθηναίος.
Τον μετέφεραν στην Κρήτη, τυλιγμένο σε μία πάνα, ώστε να γραφτεί στα δημοτολόγια του Αγίου Νικολάου της Κρήτης στις 15 Δεκεμβρίου του 1926.
«Όλοι νομίζουν πως γεννήθηκα στην Κρήτη» είχε πει σε συνέντευξη του στον «Φιλελεύθερο».
«Η αλήθεια είναι πως γεννήθηκα στην Αθήνα, σε κάποια από τις κλινικές της εποχής, αλλά ο πατέρας και η μάνα μου, από ατελείωτες γενιές Κρητικοί, δεν ανέχονταν να πολιτογραφηθώ Αθηναίος. Με πήραν τυλιγμένο σε μία πάνα, με πήγαν στην Κρήτη και είμαι γραμμένος στα δημοτολόγια του Δήμου Αγίου Νικολάου με αύξοντα αριθμό 6 του έτους 1926. Έτσι σφραγίστηκε η παρουσία μου σ’ αυτόν τον κόσμο με ένα πλαστογραφημένο πιστοποιητικό Κρητικού. Κατά κάποιο τρόπο έζησα ένα μέρος της ζωής μου μέσα σε προνόμιο. Υπήρξα γόνος μιας μεγαλοαστικής οικογένειας και μεγάλωσα ως χαϊδεμένο παιδί, ακόμα και στην Κατοχή. Όταν η Ελλάδα θρηνούσε χιλιάδες νεκρούς από πείνα, εμείς ως εύπορη Κρητική οικογένεια τα είχαμε όλα. Τελευταία χρονιά του πολέμου άλλαξε η ζωή μου, όταν εντάχθηκα σε μια αριστερή οργάνωση και με τη συμμετοχή μου στον ένοπλο αγώνα που ονομάστηκε Αντίσταση. Τραυματίστηκα με τρεις σφαίρες στο πόδι. Γλίτωσα από την εκτέλεση γιατί με πέρασαν για Άγγλο, έτσι όπως ήμουν ξανθός με γαλανά μάτια…».
Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.
Κατά τον εμφύλιο πόλεμο, όντας ενεργό μέλος του ΕΑΜ από τα χρόνια της κατοχής, εξορίστηκε για 4 χρόνια στην Μακρόνησο. Επιστρέφοντας από την εξορία, είχε ήδη αποφασίσει να ασχοληθεί με την κινηματογραφική σκηνοθεσία.
Μελετώντας αδιάκοπα τον παγκόσμιο κινηματογράφο, ξεκινάει τη σκηνοθεσία το 1954, με την ταινία «Μαγική Πόλις» (σενάριο Μαργαρίτας Λυμπεράκη), στην οποία είναι εμφανείς οι εικαστικές γνώσεις του, αλλά και οι νεορεαλιστικές επιρροές του. Η ταινία, παίρνει εξαιρετικές κριτικές, αντιμετωπίζεται θετικά και από το ελληνικό κοινό, ξαφνιάζει το Φεστιβάλ της Βενετίας – αν και συμμετέχει ανεπίσημα λόγω της ελληνικής λογοκρισίας – και ο Κούνδουρος θεωρείται από πολλούς «αποκάλυψη».
Δεύτερη ταινία του είναι «Ο Δράκος» του 1956 σε σενάριο Ιάκ. Καμπανέλλη, η οποία διακρίθηκε στο Φεστιβάλ της Βενετίας, ενώ το 1960 βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ως καλύτερη ταινία της δεκαετίας 1950-60. Σήμερα η ταινία αυτή θεωρείται σαν μία από τις σπουδαιότερες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Το 1957 ο Κούνδουρος γυρίζει την τρίτη ταινία του σε δικό του σενάριο, με τίτλο «Οι Παράνομοι», πρώτη ταινία για τον ελληνικό εμφύλιο, με εξαιρετική εικαστική εικόνα. Ο Φιλοποίμην Φίνος, αν και γνωρίζει την αντιεμπορικότητα των ταινιών ποιότητας, εκτιμάει ιδιαίτερα το ταλέντο και τις ικανότητες του Κούνδουρου και αναλαμβάνει την παραγωγή. Η ταινία συμμετέχει στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1959, όπου λαμβάνει εξαιρετικά θετικά σχόλια από κριτικούς και κοινό, ενώ την επόμενη χρονιά προβάλλεται από το BBC.
Σταθμό στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι, αποτελεί και η τέταρτη ταινία του «Μικρές Αφροδίτες» του 1963, σε σενάριο Βασίλη Βασιλικού, η οποία κατακτά το βραβείο σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου το 1963, βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, μουσικής και κριτικών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1963, καθώς και το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.
Το 1967 γυρίζει την τολμηρή ταινία «Πρόσωπο της Μέδουσας», η οποία δεν ολοκληρώθηκε λόγω αναχώρησης του Κούνδουρου από την Ελλάδα την επομένη του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών. Αργότερα, η ταινία ολοκληρώθηκε στην Ιταλία και παρουσιάστηκε με τον τίτλο «Βόρτεξ».
Το 1975, η Φίνος Φιλμ ήταν η κύρια παραγωγός του μουσικού ντοκιμαντέρ του Κούνδουρου, «Τα Τραγούδια της Φωτιάς». Ωστόσο, όλες οι ταινίες του μέχρι το 1977 επεξεργάστηκαν στα εργαστήρια της Φίνος Φιλμ.
Ο Νίκος Κούνδουρος έχει σκηνοθετήσει συνολικά 11 ταινίες – αρκετές με δικά του σενάρια – που κατέκτησαν πολλές διεθνείς βραβεύσεις.
Τελευταία του ταινία είναι η αγγλικής παραγωγής «Το Πλοίο», την οποία γύρισε το 2011 σε δικό του σενάριο.
Έχει επίσης γυρίσει τα τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ: «Ιφιγένεια εν Ταύροις», «Αντιγόνη» και «Ελληνιστί Κύπρος». Έχει διατελέσει πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών, ενώ το 1998 εκδόθηκε βιβλίο του (Stop Carre), με μακέτες, σχέδια και φωτογραφίες από τα πρόσωπα, τα σκηνικά και τα κοστούμια των ταινιών του.
Το 2009 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του, με τίτλο «Ονειρεύτηκα πως πέθανα».
Τον Φεβρουάριο του 2014 τιμήθηκε με ειδική πλακέτα από την Εταιρεία Σκηνοθετών, την οποία του παρέδωσε ο υπουργός Πολιτισμού, Πάνος Παναγιωτόπουλος.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017

Σώτος Αλεξίου - "Και η βρόχα έπεφτε ράϊτ θρού" διήγημα


Για τους φίλους μου ποιητές, για τους εικαστικούς και για όσους έχουν το ελάττωμα να... διαβάζουν. 
~~~~~~~~~~
Τοποθεσία: Ν. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ
Κλινική: Ω.Ρ.Λ.Α
Δωμάτιο: 6
Ημερομηνία: 6-2- έως- 9-2-2017
ΤΙΤΛΟΣ: Διηγήματος : Και η βρόχα έπεφτε ραϊτ θρού. 
Και η βρόχα έπεφτε ράϊτ θρού (480λέξεις)
~~~~~~~~~~~~~~


Ώρες ολόκληρες όρθιος, πίσω από το κλειστό παράθυρο, σαν πεταλούδα πιασμένη στην αράχνη, κοίταζε τα αυτοκίνητα που περνούσαν στην πολύβουη λεωφόρο μεσογείων, σαν στρατιωτική παρέλαση βιαστικά και απρόσεκτα. Οι ώρες στο νοσοκομείο έχουν την δική τους σημασία . Μετριούνται με τα δευτερόλεπτα Ζωής ή θανάτου.
« Έξω... χειμώνας βαρύς
κρύο κάργα
και η βρόχα έπεφτε 
ράϊτ θρού. »!! «Ζαμπέτας».
Ήθελε να βγει έξω, να φωνάξει, να διαμαρτυρηθεί, να χορέψει κάτω από τη βροχή, να ζήση, μα δεν το έκανε. Σήμερα κώλωσε . Την τελευταία στιγμή έκανε πίσω.
Άνοιξε λίγο το παράθυρο και χάρηκε τον θόρυβο που ήρθε και τον χτύπησε ευεργετικά κατάστηθα, διαλύοντας για λίγο την ισορροπία του νοσοκομείου. 
Στο προαύλιο είχαν συγκεντρωθεί οι καθαρίστριες του νοσοκομείου κάνοντας στάση εργα-σίας μιας ώρας διεκδικώντας τα αιτήματά τους. Δεν τις έβλεπε , έφτανε όμως ως εκεί η γνώριμη μαχητική φωνή της Γκούνεβα μέσα από τη Ντουντούκα. Από το κρεβάτι κοντά στην πόρτα άκουσε έναν ψίθυρο , σαν χολέρα, σαν κακό σπυρί, σαν δηλητήριο.
« πάλι στάση εργασίας.»
Δεν του απάντησε, δεν του μίλησε, τον κοίταξε στυφά σαν οργισμένο σύννεφο έτοιμο να βρέξει.
Πλησίαζε στην 8η δεκαετία της ζωής του και δεν ήξερε τι ήταν εκείνο που τον πονούσε περισσότερο: το ότι μεγάλωνε και δεν είχε το θάρρος να κάνει μικρές αταξίες μη χαλάσει την ισορροπία του σύμπαντος? ή το ότι κάποια μέρα δεν θα μπορούσε να ανεβαίνει τρέχοντας τα σκαλιά του Μετρό στο Σύνταγμα, όπως το έκανε μερικές φορές? έτσι για την πλάκα του, πουλώντας φιγούρα, (αισθάνονταν ζωντανός και μάχιμος) και για να την σπάει σε κάτι χοντρομπαλάκια γέρο χούφταλα που και από τις κυλιόμενες πάλι τελευταίοι ανέβαιναν.
Έκατσε και το σκέφτηκε. Τη φορά αυτή άκρη δεν έβγαλε.
Εκείνο όμως που τον χαλούσε περισσότερο ήταν που κάτι « τσογλανάκια " του πρόσφεραν τη θέση τους στο Μετρό και στο λεωφορείο, «ένεκα σεβασμού λόγω ηλικίας». Γεγονός πως άλλα έβλεπε αυτός , άλλα οι άλλοι .
Τι πα να πει τώρα αυτό?
Τίποτα , τρίχες κατσαρές, κουροφέξαλα . Όλα μια προσαρμοσμένη ισορροπία στο προσω-πικό σύμπαν του καθενός.
Ανάσαινε βαριά, δύσκολα, και συνέχιζε να κοιτάει τα αυτοκίνητα που περνούσαν το ένα πίσω από το άλλο αφήνοντας πίσω τους μια γκρίζα γραμμή από θανατηφόρο καυσαέριο.
Σαν προειδοποίηση, σαν φοβέρα , σαν απειλή.
Γύρισε και κοίταξε το άδειο του κρεβάτι και έβγαλε μια πικρή κραυγή.
«Υπάρχει ένα νεκρό πουλί στο κρεβάτι μου »
Είχε πλέον ανοιχτεί μια μικρή ρωγμή στο προσωπικό του σύμπαν που προετοίμαζε το με-γάλο τέλος.
Έκλεισε τα μάτια του και χάθηκε για λίγο στο δικό του χρόνο. Πήρε μια βαθειά ανάσα, κοί-ταξε γύρο και επανέλαβε απελπισμένα .
«Υπάρχει ένα νεκρό πουλί στο κρεβάτι μου »
Μετά κατηφής, γύρισε το βλέμμα του πάλι έξω από το παράθυρο παρακολουθώντας με λαχτάρα τη ζωή που έτρεχε, τράβηξε την κουρτίνα και για πρώτη φορά από το πρωί γύρισε αποκαμωμένος πίσω στο κρεβάτι του.
«...ενώ έξω η βρόχα έπεφτε
ράϊτ θρού... »
Σ.Α.9.2.2017 ( 480 λέξεις)
~~~~~~~~~~~~~
(122) Υ.Γ.1ον Καθηλωμένος στο δωμάτιο 6 του Νοσοκομείο Γεννηματά, περιμένοντας το εξιτήριο. Αισθανόμουνα ένοχος που εγώ έφευγα. Εξωστόσεις στο αριστερό μου αυτί. Την ίδια επέμβαση την είχα κάνει και πριν 30 χρόνια. Πάσχουν κυρίως όσοι ασχολούνται με το ψαροντούφικο κάτω από τα 20 μέτρα. Όλα έχουν ένα κόστος.
Υ.Γ 2ον Αφιερωμένο στο διπλανό κρεβάτι, στον μπάρμπα Αλέξανδρο ετών 77 πετσί και κόκκαλο που δεν ξεκόλλαγε από το παράθυρο και όλη την νύχτα είχε την τηλεόραση α-νοιχτή. Δεν φαινόταν πως θα ξέμπλεκε εύκολα..
Υ.Γ. 3ον Εκείνο που έχει ενδιαφέρον , πριν από την επέμβαση, είναι όταν το αέριο περνά στη φλέβα και όλα γύρο σου σιγά σιγά χάνονται... Είναι σαν να μην υπάρχεις πια....
Υ.Γ. 4ον .. Σήμερα 13-2-2017 επισκέφτηκα το Νοσοκομείο. Ο Μπάρμπα Αλέξανδρος ...τα κατάφερε..τον φαντάζομαι το πρώτο πράγμα που θα έκανε βγαίνοντας , να πήγαινε και να ανέβαινε τις σκάλες στο Μετρό του συντάγματος τρέχοντας..

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

Ποιητική βραδιά -παρουσίαση των βιβλίων της Κατερίνας Αγγελάκη- Ρουκ "Της μοναξιάς διπρόσωποι μονόλογοι" από τις εκδόσεις Καστανιώτη και της Πόπης Αρωνιάδα "Ουλές" από τις εκδόσεις Ροδάκιο


Θερμά ευχαριστώ για την τιμή!!!

ΑΡΡΗΤΟ
Κυλίστηκα σε λάμψεις και σκοτάδια
μέχρι να καταλάβω
ότι η γνήσια σοφία είναι εκείνη
που μας βοηθά 
να κρύβουμε τη σοφία μας.
                                                          Πόπη Αρωνιάδα
Εκδηλώσεις Αιγάλεω στην τοποθεσία Πνευματικό Κέντρο Γιάννης Ρίτσος.

Ο Δήμος Αιγάλεω και η Δημοτική Βιβλιοθήκη σας προσκαλούν στην ποιητική βραδιά -παρουσίαση των βιβλίων της Κατερίνας Αγγελάκη- Ρουκ "Της μοναξιάς διπρόσωποι μονόλογοι" από τις εκδόσεις Καστανιώτη και της Πόπης Αρωνιάδα "Ουλές" από τις εκδόσεις Ροδάκιο. Τα έργα θα παρουσιάσει η Διώνη Δημητριάδου, κριτικός λογοτεχνίας, φιλόλογος, ποιήτρια. Απαγγέλουν η Μαρία Λεμεσού, ηθοποιός και ο Χάρης Μελίτας, ποιητής, αρχιτέκτονας. Μουσική και τραγούδι από την Αλίκη Ζωγράφου. Συντονίζει η Αγγελική Αποστολοπούλου, νομικός. 
Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου και ώρα 19:00 στο Πνευματικό κέντρο "Γιάννης Ρίτσος", Δημαρχείου 17 και Κουντουριώτου.