......................................................................... του λογοτεχνικού περιοδικού ΥΦΟΣ *

Η Φωτό Μου
Ξεφυλλίζοντας... με τον Πάνο Αϊβαλή



"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

ΥΦΟΣ

ΥΦΟΣ
.................................................................Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΥΦΟΣ πατήστε πάνω στο εικονίδιο

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Έκθεσης Ζωγραφικής της Κικίς Περιβολάρη με τίτλο: "κόκκινες πόλεις" στο Μουσείο Μπενάκη

Τα εγκαίνια της Έκθεσης Ζωγραφικής της Κικίς Περιβολάρη με τίτλο: "κόκκινες πόλεις"  είναι την άλλη Κυριακή στις 20 Οκτωβρίου 2013, στις 12,00 το μεσημέρι.
                 Στο
    ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ - Πειραιώς 138 και Ανδρονίκου.   


Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Η Επικούρεια Αποτροπή του Φόβου του Θανάτου



Ο βασικός σκοπός της ηθικής διδασκαλίας του Επίκουρου ήταν να δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να κατανοήσουν τα όρια του ανθρώπινου βίου και μέσα σ’ αυτά, να απολαύσουν τη χαρά της ζωής.
Ένα από τα σημαντικότερα βήματα που πρέπει να κάνει λοιπόν το ανθρώπινο είδος, για να πετύχει την ποθητή σ’ αυτόν χαρά της ζωής, είναι να απαλλαγεί από το φόβο του θανάτου.

Επίκουρος: Επιστολή προς Μενοικέα

"Κοίτα να συνηθίσεις στην ιδέα ότι ο θάνατος για μας είναι ένα τίποτα. Κάθε καλό και κάθε κακό βρίσκεται στην αίσθηση μας όμως θάνατος σημαίνει στέρηση της αίσθησης. Γι' αυτό η σωστή εκτίμηση ότι ο θάνατος δεν σημαίνει τίποτα για μας, μας βοηθά να χαρούμε τη θνητότητα του βίου: όχι επειδή μας φορτώνει αμέτρητα χρόνια αλλά γιατί μας απαλλάσσει από τον πόθο της αθανασίας"

"Δεν υπάρχει, βλέπεις, τίποτα το φοβερό στη ζωή του ανθρώπου που 'χει αληθινά συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει τίποτα το φοβερό στο να μη ζεις. Άρα είναι ανόητος αυτός που λέει ότι φοβάται το θάνατο, όχι γιατί θα τον κάνει να υποφέρει όταν έρθει , αλλά επειδή υποφέρει με την προσδοκία του θανάτου"
"Γιατί ότι δεν σε στεναχωρεί όταν είναι παρόν, δεν υπάρχει λόγος να σε στεναχωρεί όταν το προσδοκείς. Το πιο ανατριχιαστικό, λοιπόν, από τα κακά, ο θάνατος, είναι ένα τίποτα για μας, ακριβώς επειδή όταν υπάρχουμε εμείς αυτός είναι ανύπαρκτος, κι όταν έρχεται αυτός είμαστε ανύπαρκτοι εμείς".
"Ο θάνατος λοιπόν δεν έχει να κάνει ούτε με τους ζωντανούς ούτε με τους πεθαμένους, αφού για τους ζωντανούς δεν υπάρχει, ενώ οι τελευταίοι δεν υπάρχουν πια. Βέβαια, οι πολλοί άλλοτε πασχίζουν ν' αποφύγουν το θάνατο σαν να 'ναι η πιο μεγάλη συμφορά, κι άλλοτε τον αποζητούν για ν' αναπαυθούν από τα δεινά της ζωής"
"Απεναντίας ο σοφός ούτε τη ζωή απαρνιέται ούτε την ανυπαρξία φοβάται. Γιατί δεν του είναι δυσάρεστη η ζωή αλλά ούτε και θεωρεί κακό το να μη ζει. Κι όπως με το φαγητό δεν προτιμά σε κάθε περίπτωση το πιο πολύ μα το πιο νόστιμο, έτσι και με τη ζωή: δεν απολαμβάνει τη διαρκέστερη μα την ευτυχέστερη"
"Κι είναι αφελής όποιος προτρέπει τον νέο να ζει καλά και τον γέρο να δώσει ωραίο τέλος στη ζωή του' όχι μόνο γιατί η ζωή είναι ευπρόσδεκτη αλλά γιατί το να ζεις καλά και να πεθαίνεις καλά είναι μία και η αυτή άσκηση. Όμως πολύ χειρότερος είναι εκείνος που λέει πως καλό είναι να μη γεννηθείς "αλλά μιας και γεννήθηκες, βιάσου να διαβείς τις πύλες του Άδη"
"Αν το λέει επειδή το πιστεύει, γιατί δεν αποσύρεται από τη ζωή; Στο χέρι του είναι να το κάνει, αν το 'χει σκεφτεί σοβαρά. Αν πάλι το λέει στ' αστεία, είναι ελαφρόμυαλος σε πράγματα που δεν σηκώνουν αστεία."

arxaia-ellinika
Πηγή: http://www.logiosermis.net/2013/10/blog-post_11.html#ixzz2hNs23800

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Ανoχή = Ενοχή

Μάριος Χάκκας: «Ο Μπιντές και άλλες ιστορίες»,

«Ο Μπιντές και άλλες ιστορίες», 
Μάριος Χάκκας,
 εκδ. Κέδρος, 1973, σελ.133


Ήταν μια περίεργη αίσθηση για μένα να κρατάω ένα βιβλίο κοντά 40 χρόνων. «Ο Μπιντές και άλλες ιστορίες» γράφτηκε το 1970 κι αν κρίνω από την κατάσταση του αντίτυπου της βιβλιοθήκης από το οποίο το διάβασα πρέπει να αγοράστηκε περίπου εκείνη την εποχή. Είχε την πλάκα του, αλλά ταυτόχρονα δεν την είχε.
Το ίδιο το βιβλίο είναι εξαιρετικό. Αποτελείται από μικρές- συχνά μόνο 2 ή 3 σελίδες σε έκταση- ιστορίες, πολύ συμπυκνωμένες, που κάποτε θα μπορούσαν να διαβαστούν και ως ποιήματα. Η ματιά του Χάκκα είναι διεισδυτική στην ανθρώπινη ψυχή, σε αυτά που μας βασανίζουν ακόμα και σήμερα για το πώς ζήσαμε, τις επιλογές, τα νιάτα, τα γηρατειά, τα παιδιά, το θάνατο. Κάνει εντύπωση το πόσο επίκαιρα είναι αυτά τα διηγήματα, πόσο το πυκνό, πικρό τους χιούμορ δεν έχει χάσει τίποτε από τη φρεσκάδα του. Γιατί μέσα στο ρυθμό, και τις ιστορίες-μια μπουκιά κρύβονται μικρές λίμνες γελοίου, που όπως πάντα σώζουν την κατάσταση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα "ο μπιντές", όπου ένας άνθρωπος φτάνει μετά από είκοσι χρόνια δουλειάς το μόνο που να έχει να επιδείξει για τη ζωή του που πήγε χαμένη να είναι τα πρόσθετα δωμάτια στο προικώο της γυναίκας του, και μάλιστα την τελευταία προσθήκη, το μπάνιο, με την αστραφτερή μπανιέρα, τη λεκάνη και το μπιντέ. Το πώς ξεκινάει να αφηγείται είναι χαρακτηριστικό:
«Είχαμε φαγωθεί μέσα μας χωρίς να το πάρουμε είδηση. Εκείνη η λουξ τουαλέτα με τον ιππόκαμπο στα πλακάκια οικόσημο, μια πάπια και γύρω παπάκια, κύκνους και παραδείσια ψάρια, νιπτήρα, λεκάνη, μπανιέρα, μπιντές, παραμπιντές, όλα απαστράπτοντα, είχανε παίξει το ρόλο τους ύπουλα, σκάψανε μέσα βαθιά μας τερμίτες, όπως το σαράκι το ξύλο, και τώρα νιώθαμε κούφιοι.»
Τα δικά μου αγαπημένα είναι η «Αυτοπυρπόληση», για έναν άντρα που περιμένει τη γνωμάτευση του γιατρού κι όσο αυτός αργεί βάζει μπρος τα παλιά σχέδια για έναν ηρωικό θάνατο, «η Φυλακή», που εξηγεί πως διαφέρουν και πως μοιάζουν η φυλακή και το νοσοκομείο, και το «Κατά των Άνθεων», διήγημα στοχαστικό για τις γυναίκες που ακόμα κι όταν είναι καλλιτέχνιδες, αν τους μιλήσεις κατά των λουλουδιών και απευθείας για κρεβάτι, την κάνουν.
Διάβασα το βιβλιαράκι αργά, το τράβαγα από δω, το έσερνα εκεί, διάβαζα μια ιστορία στην τράπεζα, μια πριν κοιμηθώ. Με συντρόφεψε για λίγο καιρό και το ευχαριστήθηκα. Το κάθε διήγημα έχει μια κουβέντα να πει και θα ήταν κρίμα να ξεπάστρεφα τις εκατόν τριάντα σελιδούλες του σε ένα απόγευμα.


δείτε περισσότερα στο:
ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΚΚΑΣ (1931-1972)

________________
http://diavazontas.blogspot.gr/2013/04/blog-post.html

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Ανθρώπινη φύση- Για ένα κομμουνισμό του πεπερασμένου, του Ευτύχη Μπιτσάκη

     ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ          


:
του Ευτύχη  Μπιτσάκη
Φιλοσοφία
ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ: Τόπος



Είναι το καινούργιο βιβλίο του μαρξιστή καθηγητή της Φιλοσοφίας Ευτύχη Μπιτσάκη, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τόπος. Ο συγγραφέας πραγματεύεται το ιστορικό ερώτημα: Μπορούν να υπάρξουν βιώσιμες σοσιαλιστικές κοινωνίες; Μήπως ο σοσιαλισμός, με την έννοια του έδωσε ο Μαρξ, αντιφάσκει σε σχέση με την εγωιστική φύση του ανθρώπου; Στη μελέτη αυτή των 243 σελίδων παρουσιάζεται ο τρόπος εισόδου της ανθρώπινης ιστορίας στην ταξική κοινωνία με αφετηρία τις αρχαϊκές κοινότητες μέσω της νομοτελειακής μετεξέλιξης σε δουλεία, φεουδαρχία, καπιταλισμό και σοσιαλισμό. 
Εξετάζεται ο χαρακτήρας της ανθρώπινης υπόστασης και αναλύονται τα δεδομένα που επηρεάζουν τη συμπεριφορά του ανθρώπου με τη βοήθεια της βιολογίας και της ψυχολογίας. Ο συγγραφέας, αφού κάνει μια διαλεκτική προσέγγιση μεταξύ της θεωρίας και της πράξης στην πορεία των αιώνων και με δεδομένη την κατάρρευση κατ΄ άλλους «προδοσία»- των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι: Ο άνθρωπος είναι γενετικά κοινωνικό ον, δεν είναι αναλλοίωτη η εγωιστική του φύση, άρα, δεν υφίσταται ανθρωπολογικό εμπόδιο για το σοσιαλισμό, με τη μορφή της ποθητής αταξικής κοινωνίας, όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
 Παρότι ο μαρξισμός φαίνεται να διαψεύδεται με την καταστροφή των σοβιετικού καθεστώτος, ο κόσμος του εικοστού αιώνα άλλαξε χάρη στον μαρξισμό, επιμένει ο μελετητής δείχνοντας το κράτος πρόνοιας, τη γενίκευση της παιδείας, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την άνθηση του πολιτισμού υπέρ των εργαζομένων.


_____________________________